فتق ورزشی یکی از مشکلات شایع در میان ورزشکاران است که اغلب به دلیل فشارهای شدید و حرکات تکراری در ورزشهای سنگین ایجاد میشود. این عارضه که با نام هرنی ورزشی نیز شناخته میشود، معمولاً در ناحیه کشاله ران یا پایین شکم بروز میکند و میتواند باعث درد مزمن و کاهش عملکرد ورزشی شود.
ورزشکارانی که در رشتههایی مانند فوتبال، هاکی، دویدن یا تنیس فعالیت میکنند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این مشکل هستند، زیرا حرکات ناگهانی و چرخشی در این ورزشها فشار زیادی به عضلات و بافتهای ناحیه لگن وارد میکند.
هرنی ورزشی یا فتق در ورزشکاران اگر به موقع تشخیص داده و درمان نشود، ممکن است به عوارض جدیتری منجر شود و حتی فعالیت حرفهای ورزشکار را مختل کند. در این مقاله، به بررسی علل، علائم، روشهای تشخیص، درمان و پیشگیری از فتق ورزشی میپردازیم تا ورزشکاران و مربیان بتوانند با آگاهی بیشتر این مشکل را مدیریت کنند.

فتق ورزشی چیست؟
وقتی صحبت از آسیبهای ورزشی میشود، یکی از سوالات رایج این است که فتق ورزشی چیست؟ این عارضه که به نام هرنی ورزشی نیز شناخته میشود، آسیبی در ناحیه کشاله ران یا پایین شکم است که معمولاً به دلیل فشار زیاد، حرکات ناگهانی یا فعالیتهای تکراری در ورزشهایی مثل فوتبال، تنیس یا دویدن رخ میدهد.
در واقع، فتق ورزشی زمانی ایجاد میشود که بافتهای نرم مانند عضلات یا تاندونها در ناحیه لگن ضعیف شده یا پاره شوند، که منجر به درد مزمن و محدودیت در حرکت میشود. شناخت دقیق این عارضه به ورزشکاران کمک میکند تا با تشخیص زودهنگام و درمان مناسب، سریعتر به فعالیتهای خود بازگردند.
برای دریافت مشاوره و نوبت معاینه فرم زیر را پر کنید.
علائم فتق ورزشی در ورزشکاران
درد و ناراحتی در ناحیه کشاله ران یا پایین شکم از جمله مشکلات شایعی است که ورزشکاران ممکن است تجربه کنند. علائم فتق ورزشی در ورزشکاران معمولاً شامل درد شدید یا مزمن در این نواحی است که هنگام انجام فعالیتهایی مانند دویدن، پریدن یا چرخش بدن تشدید میشود.
هرنی ورزشی گاهی با احساس سوزش، سفتی عضلانی یا ضعف در ناحیه لگن همراه است. فتق در ورزشکاران اغلب پس از استراحت بهبود مییابد، اما با از سرگیری فعالیتهای ورزشی، علائم دوباره ظاهر میشوند. شناسایی دقیق این علائم برای تشخیص سریع و شروع درمان مناسب ضروری است.
دلایل ایجاد هرنی ورزشی
هرنی ورزشی یکی از آسیبهای شایع در میان ورزشکارانی است که در فعالیتهای سنگین و پرفشار شرکت میکنند. این عارضه، که به فتق ورزشی نیز معروف است، اغلب به دلیل فشار مکرر یا بیش از حد بر عضلات و تاندونهای ناحیه کشاله ران و پایین شکم ایجاد میشود.
ورزشهایی مانند فوتبال، هاکی، دویدن و تنیس که شامل حرکات ناگهانی، چرخشهای سریع یا تغییر جهتهای مکرر هستند، خطر ابتلا به فتق در ورزشکاران را افزایش میدهند. ضعف عضلات مرکزی بدن یا عدم تعادل عضلانی بین عضلات شکم و ران نیز میتواند به بروز این مشکل کمک کند، زیرا این نواحی تحت فشار بیشتری قرار میگیرند.
علاوه بر فعالیتهای ورزشی، عوامل دیگری نیز در ایجاد فتق ورزشی نقش دارند. تمرین بیش از حد بدون استراحت کافی، تکنیکهای نادرست ورزشی یا گرم نکردن مناسب قبل از فعالیت میتوانند به تضعیف بافتهای نرم ناحیه لگن منجر شوند.
هرنی ورزشی همچنین ممکن است در اثر عدم آمادگی جسمانی یا افزایش ناگهانی شدت تمرینات رخ دهد. برای ورزشکاران، شناخت این دلایل و رعایت اصول پیشگیری مانند تقویت عضلات مرکزی و استفاده از تکنیکهای صحیح میتواند خطر بروز فتق در ورزشکاران را به طور قابلتوجهی کاهش دهد.

تشخیص فتق در ورزشکاران
تشخیص فتق در ورزشکاران نیازمند بررسی دقیق علائم و انجام معاینات تخصصی توسط پزشک است. فتق ورزشی یا هرنی ورزشی معمولاً با درد مزمن در ناحیه کشاله ران یا پایین شکم همراه است که در حین فعالیتهای ورزشی تشدید میشود.
پزشکان برای تشخیص این عارضه از معاینه فیزیکی، بررسی سابقه پزشکی و گاهی تصویربرداری مانند امآرآی یا سونوگرافی استفاده میکنند تا آسیب به بافتهای نرم را تأیید کنند. شناخت دقیق علائم فتق ورزشی و تمایز آن از سایر مشکلات مشابه مانند کشیدگی عضلانی یا آسیبهای لگنی برای درمان مؤثر و بازگشت سریع ورزشکار به فعالیت ضروری است.
عوارض فتق ورزشی
عدم توجه به فتق ورزشی میتواند به عوارض جدی برای ورزشکاران منجر شود. فتق در ورزشکاران، که به هرنی ورزشی نیز شناخته میشود، در صورت عدم درمان بهموقع ممکن است باعث تشدید درد مزمن در ناحیه کشاله ران یا پایین شکم شود و عملکرد ورزشی را به شدت مختل کند.
این عارضه میتواند به ضعف دائمی عضلات ناحیه لگن، محدودیت حرکتی یا حتی آسیبهای ثانویه مانند پارگی تاندونها منجر شود. درمان بهموقع فتق ورزشی و رعایت توصیههای پزشکی برای پیشگیری از این عوارض و بازگشت سریعتر به فعالیتهای ورزشی ضروری است.
پیشگیری از هرنی ورزشی
پیشگیری از هرنی ورزشی برای ورزشکارانی که در فعالیتهای پرفشار شرکت میکنند، اهمیت زیادی دارد. فتق ورزشی، که به نام فتق در ورزشکاران نیز شناخته میشود، با اقداماتی مانند تقویت عضلات مرکزی بدن، استفاده از تکنیکهای صحیح ورزشی و گرم کردن مناسب قبل از تمرین قابل پیشگیری است.
انجام تمرینات کششی و تقویتی برای عضلات شکم و لگن، رعایت رژیم تمرینی متعادل و اجتناب از افزایش ناگهانی شدت فعالیتها میتواند خطر بروز هرنی ورزشی را کاهش دهد. توجه به این نکات به ورزشکاران کمک میکند تا از این آسیب شایع دور بمانند و عملکرد بهتری داشته باشند.
درمان فتق ورزشی چگونه است؟
در موارد خفیف، درمانهای غیر جراحی مانند استراحت، فیزیوتراپی و تمرینات تقویتی برای عضلات مرکزی و ناحیه لگن میتوانند برای فتق ورزشی مؤثر باشند. این روشها به کاهش التهاب و تقویت بافتهای آسیبدیده کمک میکنند تا فتق در ورزشکاران بهبود یابد.
همچنین، استفاده از داروهای ضدالتهابی برای کاهش درد و تورم ممکن است توصیه شود. رعایت رژیم تمرینی مناسب و اجتناب از فعالیتهای سنگین در طول دوره درمان برای جلوگیری از تشدید هرنی ورزشی ضروری است.
در مواردی که فتق ورزشی شدیدتر است یا به درمانهای غیرجراحی پاسخ نمیدهد، جراحی ممکن است لازم باشد. جراحی فتق در ورزشکاران معمولاً شامل ترمیم بافتهای آسیبدیده در ناحیه کشاله ران یا پایین شکم است و اغلب با تکنیکهای کمتهاجمی انجام میشود. پس از جراحی، دوره توانبخشی با فیزیوتراپی برای بازیابی قدرت و انعطافپذیری عضلات اهمیت زیادی دارد. درباره عمل فتق کشاله ران با لاپاراسکوپی بیشتر بخوانید.

جراحی فتق در ورزشکاران
جراحی فتق در ورزشکاران اغلب بهعنوان آخرین راهحل برای درمان فتق ورزشی در نظر گرفته میشود، بهویژه زمانی که روشهای غیرجراحی مانند فیزیوتراپی یا استراحت نتیجه ندهند. این جراحی معمولاً با هدف ترمیم بافتهای آسیبدیده یا پارهشده در ناحیه کشاله ران یا پایین شکم انجام میشود.
تکنیکهای جراحی کمتهاجمی، مانند عمل لاپاراسکوپی ، به دلیل دوره نقاهت کوتاهتر و کاهش عوارض، در درمان فتق ورزشی محبوبیت بیشتری دارند. این روشها به ورزشکاران کمک میکنند تا با کمترین آسیب به بافتهای اطراف، بهبود یابند و خطر عود فتق در ورزشکاران کاهش یابد.
پس از جراحی فتق در ورزشکاران، دوره توانبخشی نقش مهمی در بازگشت به فعالیتهای ورزشی دارد. این دوره شامل برنامههای فیزیوتراپی برای تقویت عضلات مرکزی و افزایش انعطاف پذیری ناحیه لگن است تا از بروز مجدد فتق ورزشی جلوگیری شود.
متخصص فتق ورزشی
متخصص فتق ورزشی معمولاً جراحان عمومی یا فوق تخصص لاپاراسکوپی هستند که در درمان آسیبهای ناحیه کشاله ران و پایین شکم ناشی از فعالیتهای ورزشی تخصص دارند. این متخصصان با استفاده از روشهای تشخیصی پیشرفته مانند امآرآی و سونوگرافی، فتق ورزشی را شناسایی کرده و درمانهای غیرجراحی مانند فیزیوتراپی یا جراحیهای کمتهاجمی را برای فتق در ورزشکاران پیشنهاد میدهند.
در ایران، دکتر ناصر ملک پور علمداری به عنوان فوق تخصص جراحی لاپاراسکوپی پیشرفته و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، یکی از افراد برجسته و جراح لاپاراسکوپی در زمینه جراحی فتق و آسیبهای مرتبط با ورزش هستند که با تجربه گسترده در ترمیم بافتهای آسیب دیده، به ورزشکاران کمک میکنند تا سریعتر به فعالیت بازگردند.
درمان خانگی فتق ورزشی
درمان خانگی فتق ورزشی یکی از روشهای درمان فتق بدون جراحی است که میتواند به تسکین علائم و بهبود فتق در ورزشکاران در مراحل اولیه کمک کند، اما باید با احتیاط و تحت نظر متخصص انجام شود. استراحت کافی، استفاده از کمپرس سرد برای کاهش التهاب، و انجام تمرینات کششی و تقویتی سبک برای عضلات مرکزی تحت هدایت فیزیوتراپیست از جمله روشهای خانگی مؤثر هستند.
چرا دکتر ناصر ملک پور؟!
12 سال هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی
چاپ 61 مقاله علمی پژوهشی و 2 جلد کتاب
پایهگذار رشته فلوشیپ لاپاروسکوپی
بیش از 10/000 جراحی موفق و جراحی چاقی

فتق ورزشی در کدام ورزش ها شایع است؟
فتق ورزشی به ویژه در ورزشهایی که شامل حرکات ناگهانی، چرخشهای سریع یا فشار زیاد بر ناحیه کشاله ران و شکم هستند، شایع است. ورزشهایی مانند فوتبال، هاکی، تنیس، بسکتبال و دویدن از جمله فعالیتهایی هستند که خطر بروز فتق در ورزشکاران را افزایش میدهند.
این ورزشها به دلیل نیاز به تغییر جهت سریع، پرش یا ضربه زدن به توپ، فشار زیادی به عضلات و تاندونهای ناحیه لگن وارد میکنند که میتواند منجر به فتق ورزشی شود. آگاهی از این موضوع به ورزشکاران کمک میکند تا با رعایت تکنیکهای صحیح و تمرینات پیشگیرانه، خطر این آسیب را کاهش دهند.
تفاوت فتق ورزشی و فتق معمولی
هرنی ورزشی با فتق معمولی تفاوتهای اساسی دارد. برخلاف فتق معمولی که معمولاً با بیرونزدگی قابل مشاهده در ناحیه کشاله ران یا شکم همراه است، هرنی ورزشی اغلب به صورت درد مزمن در ناحیه کشاله ران یا پایین شکم بدون برآمدگی واضح ظاهر میشود و ناشی از پارگی یا ضعف بافتهای نرم مانند عضلات یا تاندونها در اثر فشارهای ورزشی است.
فتق معمولی بیشتر به دلیل ضعف دیواره شکم رخ میدهد و ممکن است در هر فردی دیده شود، اما فتق در ورزشکاران به طور خاص با فعالیتهای ورزشی سنگین مرتبط است و نیاز به تشخیص و درمان تخصصی دارد.
تمرینات مناسب برای بهبود هرنی ورزشی
تمرینات مناسب برای بهبود هرنی ورزشی نقش مهمی در تقویت عضلات و کاهش علائم فتق در ورزشکاران دارند. این تمرینات، که باید تحت نظر فیزیوتراپیست انجام شوند، شامل حرکات کششی ملایم برای عضلات کشاله ران و تمرینات تقویتی برای عضلات مرکزی مانند پلانک یا تمرینات ایزومتریک هستند که فشار کمی به ناحیه آسیب دیده وارد میکنند.
تمرکز بر بهبود انعطافپذیری و تقویت عضلات شکم و لگن میتواند به کاهش درد و پیشگیری از عود هرنی ورزشی کمک کند. ورزشکاران باید از انجام حرکات سنگین یا ناگهانی در طول دوره بهبودی اجتناب کنند تا از تشدید فتق جلوگیری شود.
بازگشت به ورزش پس از درمان فتق ورزشی
بازگشت به ورزش پس از درمان هرنی ورزشی نیازمند برنامهریزی دقیق و رعایت اصول توان بخشی است تا از عود فتق در ورزشکاران جلوگیری شود. پس از درمان، چه با روشهای غیرجراحی مانند فیزیوتراپی یا جراحی، ورزشکاران باید بهتدریج و تحت نظارت پزشک یا فیزیوتراپیست فعالیتهای خود را از سر بگیرند. درباره نحوه بازگشت به ورزش بعد از عمل فتق در مقاله مربوطه بیشتر بخوانید.
این فرآیند معمولاً شامل تمرینات سبک برای تقویت عضلات مرکزی و افزایش انعطافپذیری است که به بهبود پایداری ناحیه لگن کمک میکند. شروع زودهنگام فعالیتهای سنگین میتواند خطر بازگشت هرنی ورزشی را افزایش دهد، بنابراین رعایت زمانبندی مناسب و پیشرفت تدریجی برای بازگشت ایمن و موفق به ورزش ضروری است.
سوالات متداول درباره فتق ورزشی
فتق ورزشی آسیبی در ناحیه کشاله ران یا شکم است که به دلیل فشار زیاد در ورزشهای سنگین شایع است.
بله، در موارد خفیف با استراحت، فیزیوتراپی و تمرینات تقویتی قابل درمان است.
معمولاً ۴ تا ۸ هفته برای درمان غیرجراحی و ۲ تا ۳ ماه پس از جراحی زمان لازم است.
دویدن سنگین میتواند فتق ورزشی را تشدید کند، مگر اینکه تحت نظارت انجام شود.
نتیجه گیری
فتق ورزشی یا هرنی ورزشی یکی از آسیبهای شایع در میان ورزشکاران است که میتواند عملکرد ورزشی را به شدت تحت تأثیر قرار دهد، اما با تشخیص زودهنگام و درمان مناسب، قابل مدیریت است. از روشهای غیرجراحی مانند فیزیوتراپی و تمرینات تقویتی گرفته تا جراحیهای کمتهاجمی، گزینههای متعددی برای بهبود فتق در ورزشکاران وجود دارد.
رعایت اصول پیشگیری، مانند تقویت عضلات مرکزی و استفاده از تکنیکهای صحیح ورزشی، میتواند خطر بروز این عارضه را کاهش دهد.



